Ponte sobre o Río Casaio

É unha obra de antigüidade indefinida que, e que con certa probabilidade ten orixe romana, aínda que esta nunca estivo probada por carencia de información escrita. Certo é que hai numerosas pontes de procedencia romana que ten a mesma configuración arquitectónica e construído cos mesmos materiais, que non son outros que as laxas de lousas, xistos e cuarcitas, que son as rocas características do lugar, e que na mención máis antiga recollida nun manuscrito do S XIII, faise mención ao Ponte Candíz, ponte sobre o actual Candís (situado a algo menos de dous quilómetros ao oeste en dirección á localidade de Viloira-Barco de Valdeorras), e que deste escrito despréndese que ambas as pontes tiveron que formar parte dunha vía secundaria á Vía Nova romana, pero que neste caso discorría pola marxe esquerda do Río Sil.

No século XIX, ao construír a antiga N-120 (hoxe N-536), tivo lugar un intercambio entre os propietarios dos terreos circundantes e o Estado, este cedeu a vella ponte a particulares a cambio dos terreos situados a uns 15 metros río abaixo, onde se construíu unha nova ponte para a estrada, evitando así unha pechada curva. Os novos propietarios construíron sobre a citada vella ponte as súas casas apoiadas sobre os estribos e o arco deste.

Así estivo este conxunto de ponte e casas ata a data do 28 de febreiro de 1978, no que unha riada causada pola rotura dun encoro río arriba, golpeou con forza a ponte e ocasionou o derrube da totalidade da casa que se asentaba no arco e no estribo este e deixando maltreita á outra, aínda que en pé. Os propietarios da casa arruinada cederon os seus terreos ao concello, quen tempo despois decidiu retirar os entullos da ruína que deixara e decidiu reutilizar este espazo como miradoiro da paisaxe do desfiladeiro e da ponte.

En 2017 a contorna da devandita ponte foi motivo de acondicionamento por parte do Concello de Carballeda, procedendo á execución dunha praza-miradoiro do río e ponte Casaio, así mesmo en 2018 a ponte foi restaurado pola mesma corporación, reconstruíndoo con fidelidade á súa orixe, respectando nel, as formas e materiais propios e deste xeito asegurar a súa estabilidade e durabilidade no tempo.